ADVENTUE QUEST
#ดันเจี้ยนที่ 6# สงครามปะทุ
เสียงหายใจหอบถี่ของเด็กหญิงคนหนึ่งที่เห็นภาพอันไม่หน้าพิศมัยตรงหน้า แต่พลังที่
สัมผัสได้ช่างคุ้นเคยนัก แต่ตอนนี้ยังไม่พร้อมเธอจะต้องไปแจ้งข่าวก่อนจึงจะสามารถ
สังเกตเค้าต่อ เสียงฝีเท้าค่อย ๆ เบาลง ๆ และหายไปในความมืดมิดอันเป็นนิรันดร์
"เราอยู่ที่ไหน" เสียงดังขึ้นในหัว
"เราเกมโอเวอร์แล้วเหรอ" เสียงดังสะท้อนในหัว
"นายยังไม่เกมโอเวอร์หรอก" เสียงดังเข้ามาในหัว
"ผมอยู่ที่ไหน" ผมพูด
"โปรแกรมแทรกแซงของเกมเป็นบัคที่ไม่พบมากนัก" เสียงดังขึ้นอีก
"หมายความว่า ?" ผมถาม
"ตอนนี้มีคนเล่นตัวนายอยู่ แรากำลังตรวจสอบอยู่เนื่องจากท่าในเกมของนายนั้นไม่
สามารถ ระบุสายหรืออาวุธได้อย่างแน่ชัดอีกทั้งดูเหมือนถูกแฮกอีกต่างหาก"
"อีกไม่นานนายจะได้ตัวนายคืน" เสียงคนเดิมพูด
ทันใดนั้นร่างกายกลับกลายเป็นโค๊ดคอมพิวเตอร์และใกล้จะสลายไป
"นายกำลังไป อย่าห่วง" เสียงเดิมพูด
และร่างของผมก็หายไปสิ้น
"ไม่ง่ายเลยนะที่จะฆ่ามันได้เนี่ย" เสียงอีกเสียงดังเข้ามาในหูอีกแล้ว
ผมหันไปและพบตนนอนอยู่ที่แคมป์เหมือนเดิม
"อ้าวกิ่ง เมื่อกี้ผมเป็นอะไรเหรอ" ผมถามขึ้น
"ไม่นิแต่เราเห็นนายเดินไปสลบอยู่ตรงชายป่าน่ะเลย พากลับมา"
"เหรอ" ผมตอบอย่าง งง ๆ เสียงนั้นคงล้อเล่นกลับผมกระมั่ง
"นี้เราอยู่ที่ไหน" ผมถาม
"ระหว่างนายสลบชั้นกับ พี....เอ๊ย ลุงอาจได้นั่งเกวียนมาไกลแล้ว อีกไม่นานเราจะถึง"
คนสวมบทเป็นลุงอาจ หันขวับเมื่อได้ยิน คนสวมบทเป็นหลานเกือบหลุดความลับ
"แต่ตอนนี้ลุงว่าเราอย่าเข้าเมืองกันเลยดีกว่าเอาไว้พรุ่งนี้ค่อยไป"
"ทำไมล่ะลุง" ผมถาม
"เพราะตอนนี้เราเป็นเกมมาได้อาทิตย์แล้วและอย่างที่รู้กันว่าเกมนี้มีระบบการครอบ
ครองเมืองได้ข่าวว่าตอนนี้ กองทัพของจักรวรรดิ อบาด้อน จะตีทั้งสามและรวมเป็น
หนึ่งในไม่ช้า ไพร่พลมีเยอะเหลือจะนับได้ ตอนนี้คาดว่าจะตีแตกไปแล้วทั้งหมด แต่
แคว้นอิสระอาคินไม่ยอมสวามิภักดิ์ด้วย โดยมีเหตุผลว่าเป็นสุนัขล่าเนื้อของพระเจ้าแต่
เพียงผู้เดียวเท่านั้นไม่ต้องการให้ จักวรรดิหรือผู่ใดมาบงการตน"
"ทำไมเค้าถึงแทนตนว่าหมาล่าเนื้อของพระผู้เป็นเจ้าหล่ะลุงอาจ" ผมถาม
"ข้อมูลในเกมนี้เยอะมากและไม่สามารถกำหนดได้ว่าเราจะไปเกิดเผ่าไหน ซึ่งแคว้น
อาคินเป็นแคว้นของมนุษย์หมาป่า แต่หากเรียกว่าหมาป่าก็ไม่ได้ เพราะเมื่อชาวอาคิน
ได้ก้าวผ่านความเป็นมนุษย์ไปแล้วมันจะล่าแต่ปิศาจเท่านั้น และพละกำลังยากที่จะ
ประเมิน ถือว่าถ้าสงครามระหว่างจักวรรดิและอาคินเริ่มขึ้นก็น่าตีตั๋วดูเลยทีเดียว"
"แต่จากการประเมินจักรวรรดิหน้าจะส่งคนไปเพื่อเจรจาก่อน"
"หากพวกนั้นไม่ยอมล่ะ" ผมพูด
"คงต้องมีการนองเลือดถึงขนาดเผ่าอาคินอาจหายไปจากเกมนี้เลยก็เป็นได้"
ชายชราพูดเหมือนเคยกร่ำศึกมามาก
"กรุ๊งกริ๊ง" เสียงกระพรวนดังผ่านสายลมมา หากคนได้ยินไม่ได้มีเพียงคนเดียว กิ่งปา
มีดเล่มเล็กไปที่หลังต้นไม้อย่างรวดเร็ว
"ใครน่ะ" เสียงกิ่งตะโกน
"โอ้ยยยยยย ไม่เห็นต้องทำอย่างงี้เลยแค่มาฟังนิทานด้วยหน่อยเดียว" เสียงหญิงสาวที่
รู้สึกคุ้นเคยแปลก ๆ
"ทำอะไรลับล่อ ๆ แสดงตัวเดี๋ยวนี้ไม่งั้นเธอถูกลบไปจากแมพนี้แน่"
"ดุจริง"
ภายใต้เงามืดหลังต้นไม้มีร่างกายเยื้องย่างออกมา แม้แสงจันทร์จะไม่สว่างมากแต่แม้
ภายในเกมแต่ก็ยังใส่แว่นเหมือนเดิม ตาคม ผมสั้น ถูกมัดหลวม ๆ บัดนี้ผู้หญิงที่ผมไล่
ตามและเฝ้าดูอยู่ตรงหน้าผมแล้ว............................
