ADVENTURE QUEST
#ดันเจี้ยนที่ 3# ร้านขายของเล่น
หลังจากที่ผมงงงันกับอาชีพที่ตนเองได้รับมา สุดท้ายเลยตัดสินใจ กระโดดลงท่อตามไอ้คังไปอย่างลุงหนวดมาริโอ้เลยทีเดียว ตอนนี้จึงมาอยู่ในโลกที่ ผมไม่เคยรู้จักมาก่อน แม่งใต้เมือง
แม่งมีเมืองอะ เป็นดาวทาวน์มีร้านขายของมือสองมากกว่า ผมเดินไปตามทางเดินและไปสะดุด
ตากับร้านหนึ่งที่ขายของเล่นอยู่ ผมเลยถามไป
"พี่ขายไรอะ"
"เอ้า..น้องก็ขายของเล่นดิน้อง" ชายอยู่ในร้านตอบ
"แล้วมันเอาไว้ทำไรอะครับพี่"
"เอาไว้เล่นน้อง" พี่แกตอบยิ้ม ๆ
"เห้ยพี่ในเกมนี้มันต้องเล่นของเล่นด้วยเหรอ" ผมถามงง ๆ
"พี่ล้อเล่นครับน้อง ของเล่นในเกมนี้น่ะมันมีสรรพคุณไม่เหมือนกัน ครับน้อง ก่อนอื่นเลยพี่ชื่อว่า
ไก่น่ะน้อง เป็นคนขายของเล่นที่ขายได้เยอะที่สุดในโลก พี่จะอธิบายคร่าว ๆ คือของเล่นในเกม
นี้อะมันมีไว้แก้คำสาป แต่จะเป็นคำสาปที่ผู้เล่นเสกให้กัน อาชีพที่สาปได้มีมากมายแต่สายที่ มักเล่น
งานด้วยคำสาปนี้คืออาชืพ Gear Master เป็นอาชืพที่ใช้ในเรื่องเครื่องจักร อย่างคำสาป
ก็อาจจะเป็นสาปให้ตัวเรามีน็อต หรือโดนบังคับเป็นหุ่นบังคับของอาชีพนี้ คนที่เล่นอาชีพนี้มีไม่มาก
นัก แต่ผมรู้จักอยู่คนนึงน่ะอือแต่ช่างมันเถอะว่า แต่จะซื้อใหมเนี้ย ?"
"ไม่อะครับพี่ ผมยังไม่เคยโดนสาปอะ" ผมตอบ
แต่แล้วก็นึกขึ้นได้ ว่าต้องการจะถามอะไร
"เออพี่รู้จัก อาชีพ บูซแมน บ้างใหม"
"ห๊ะ อาชีพไรเนี้ยไม่เห็นเคยได้ยิน"
"อ้าวเหรอผมเห็นพี่ขายของให้คนเยอะน่าจะเคยเจอซักคน"
"อือจริง ๆ มันก็คุ้น ๆ อะน่ะใช้อาวุธอะไรอะ"
"ไม่รู้ครับไม่มีอะไรระบุเป็นพิเศษ"
"อืองั้นก็ยากหน่อยน่ะเพราะเกมนี้มีฐานอาชีพที่ซับซ้อนมาก"
"ไม่เป็นไรครับ เออพี่น่าจะรู้จักคนเยอะ พี่รู้จักไอ้คังที่เป็นช่างประปา ใหมครับ"
"อ้อไอ้คังไอ้เด็กกวนนั้นอะนะ มันคงลงไปอีกชั้นแหละตรงที่หาดันเจี้ยนอะ"
"อ้อครับงั้นผมไปหามันดีกว่าครับ ขอบคุณครับ"
"เฮ้ยน้อง ข้างล่างแม่งมีแต่มอนสเตอร์โหด ๆ แต่น้องไม่มีเสื้อป้องกันอะไรเลยเนี่ยนะ เอาชีวิตไปทิ้งป่าว ๆ"
"อ้าวเหรอแล้วผมต้องทำไงอะครับพี่"
"เอางี้ พี่ไก่คนนี้ล่ะจะพาน้องไปหาของพวกนั้นเอง มานี้มาช่วยพี่เก็บของดิ"
"ว่าแต่ชื่อไรหล่ะเรา"
"ชื่อ มีน ครับ"
"เออ เก็บเสร็จแล้วไปกันเลย" พี่แกเก็บกระเป๋าแล้วเดินนำหน้า
"เฮ้ยพี่แต่ผมไม่มีเงิน" ผมบอก
"เห้ยยย อย่าคิดมากเพื่อนไอ้คังก็เหมือนเพื่อนพี่หล่ะ" พี่แกบอก
"อ้อครับ"
-------มีนอยู่ในปาร์ตี้เรียบร้อย--------
สวัสดีครับผมชื่อ กรวย เกษมสุข หรือ ไก่นั้นหล่ะ ผมเป็นคนชอบ เล่นเกมมาแต่ไหนแต่ไรและ
ความฝันของผมก็คือได้เล่นเกมที่สุดยอด ผมเรียนจบมาหลายปีแล้ว ผมอายุ 28 และสืบทอด
ร้านขายของเล่นของพ่อ ผมจึงเลือกเล่นอาชีพ คนขายของเล่น ผมเริ่มเล่นเกมนี้วันที่วางขายวันแรก
และผมก็พัฒนาไปอย่างรวดเร็วจนกลายเป็นพ่อค้า ที่รวยที่สุดในดาวทาวน์แห่งนี้ อีกด้วยอีกทั้ง
ผมยังเป็นคนขายข่าวอีกด้วย เหมือนสายลับดีใหมหล่ะที่เปิด ร้านของเล่นบังหน้าแต่จริง ๆ แล้ว
เป็นคนขายข่าว จริง ๆ แล้วค่อนข้างแปลกใจทีเดียวที่เจอคนอย่าง เด็กที่ชื่อมีน หลังจากผมได้ใช้
ของเล่นของผมตรวจจับสถานะของเขาแล้ว แต่ไม่มีอะไรสามารถระบุอาชีพที่แน่ชัดได้ รู้แต่ว่า
เป็นอาชีพที่ใช้อาวุธอะไรก็ได้เน้น การแปรผัน เหมือนจะเป็นสายต่อสู้แต่ก็เป็นสายหลบหลีก
ในคราวเดียวกัน แต่ผมเป็นคนมองการไกลอยู่แล้ว ผมคิดว่าเจ้าเด็กนี้ต้องเป็นประโยชน์กับ
กลุ่มที่ตั้งขึ้นมาลับ ๆ ของขบวนการใต้ดิน ได้ยินมาว่าเกมนี้มีระบบล่าค่าหัวด้วย ซึ่งจะนับตาม
เวลาหรือระยะที่มีชีวิตอยู่ในเกมนั้นเอง ถ้าโดนฆ่าก็จบสูญเงินสูญเลเวล
"มีนเอาร้านนี้หล่ะ" ผมชี้
"อ้อเออครับ"
ผมเลือกซื้อชุดของนายพรานที่มีทั้งค่าป้องกันและค่าหลบหลีกที่ดีเยี่ยม
"มีนเอาอันเนี้ยแหละเอ้าต่อไปก็อาวุธ"
"แล้วผมต้องใช้อะไรอะครับ"
"อืม.......ม เอาเป็นขวานแล้วกัน ขวานมือเดียวแล้วเอาอาวุธรองเป็นขวานคู่แล้วกัน"
"ซื้อมันร้านเนี่ยล่ะสนิทกัน รอหน้าร้านแปบ"
"เฮ้ยว่าไงไอ้วิน ขอตามที่จัดไปได้ป่าวว่ะ" ผมถามเพื่อน
"เออกูจัดให้แต่มันเป็นของเก่าน่ะเว้ย มีพลังแฝงในตัวด้วยน่ะเว้ย"
"เออเอามาเหอะนี้มึงเอาของโจรมาขายกูป่ะเนี้ย" ผมถามหัวเราะ
"เออเพิ่งเอามาจากห้องพ่อมึงเมื่อกี๊อะ" มันตอบพร้อมเอาด้ามขวานฟาดหัวผม
"เท่าไหร่วะ" ผมมองด้ามที่ทำจากไม้สีนิล และตัวเหล็กมีลายดอกบ๊วยอยู่ตามแบบฉบับของเก่า
"ราคาบอกผ่าน สองหมื่นบาทว่ะ" ไอ้วินตอบ
"เออกูเอา แล้วอีกชุดอะ" ผมถาม
"ที่สั่งไม่มีว่ะมีแต่อีกอัน" มันหยิบออกมาจากกระเป๋าแล้ววางบนโต๊ะ
เป็นขวานยาว 1 ศอก สองอัน ตัวด้ามมีสีต้นค่อนข้างดำ ตัวเหล็กเป็นสีเงินหมอง ๆ ผมมองแล้ว
ถามว่า
"กี่ดาวว่ะ"
"ไม่รู้หว่ะคร็อปได้จากบอสในป่ามืด" มันตอบ
"รอดกี่คนว่ะ" ผมถามอย่างอยากรู้
"1 คน" ไอ้วินตอบหน้าเครียด
ป่ามืดเป็นดันเจี้ยนที่ถูกค้นพบโดยบังเอิญ และเป็นเขตที่ไม่มีใครอยากไปลงแถวนั้นเนื่องจากเป็น
ดันที่โหดที่สุดตั้งแต่เปิดเกมมา
"เก่งเว้ย ใครว่ะ" ผมถามอย่างอยากรู้อีกครั้งเผื่อได้ใช้บริการ
"ไอ้ไนท์แมร์ไง เนโคร ของปาร์ตี้ระดับท็อปของวันนี้"
"เลยรอดมาขายของให้มึงเหรอ"
"เออมันบอกมันไม่อยากได้"
"เออไอ้สัสกูเอาหมดนี้หล่ะเบิกที่หัวหน้าแล้วกัน"
"เอ้าเฮ้ยไรว่ะกูต้องใช้เงินน่ะเว้ย กว่าจะเบิกได้แม่งนาน"
ไม่ทันจบผมก็รวบของและวิ่งออกไปนอกร้าน ปล่อยให้มันบ่นต่อไป
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น